"Caritas. Dwie minuty ciszy" w reż. Lies Pauwels w Teatrze im. Horzycy w Toruniu. Pisze Artur Duda w Teatrze.

Nie jest łatwo pisać o przedstawieniach takich jak "Caritas. Dwie minuty ciszy" Lies Pauwels. Bo cóż można powiedzieć? Że jest to spolszczona wersja pięknego i wywrotowego spektaklu "White Star", zdobywcy Grand Prix, Nagrody Dziennikarzy i Nagrody Publiczności podczas festiwalu "Kontakt" w 2005 roku, dzięki któremu belgijska reżyserka została zaproszona do współpracy z aktorami w Toruniu? Że "Caritas" to przeniesione w polskie realia powtórzenie tamtego, cielesno-ruchowego, dyskursu na temat ciasnych wyobrażeń o płci, demaskacja kultury jako formy ujarzmiania człowieka, po to, by wbić go w niechcianą tożsamość? Że widzów tak wtedy, jak i teraz zaskakuje postmodernistyczna, "żebracza" estetyka spektaklu? Mamy tu przecież łańcuch luźno powiązanych ze sobą, efektownych performansów, popisowych występów aktorów w niekompletnych kostiumach (na przykład w marynarce narzuconej na nagi tors) na tle patchworku firan zszytych z małych kawałków, z muzyk�