Monika Frajczyk [nadzieje]

Dzisiejszy teatr często nie wie, co robić z Panną Młodą z "Wesela", grać przygłupią wieśniaczkę czy szczebiotliwą wiejską kokietkę? W Starym jest Jagną idealną: szczerą, prostolinijną, rozsądną, wiedzącą czego chce i nie bojącą się żywych uczuć, których miastowi się wstydzą. Da się przeciągnąć nitkę łączącą tę postać z odjechaną wariatką z "Triumfu woli" Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki, wmawiającą sobie "yogę śmiechu" jako odtrutkę na depresje. W obu rolach jest rodzaj dobrej, skumulowanej energii, dynamika, jasność i otwartość w rysunku postaci. To zresztą cechy wspólne najmłodszej części zespołu i w ogóle zespołu Starego, który pięknie zebrał się do kupy parę lat po konfliktowych początkach dyrekcji Klaty - akurat w sam raz, żeby go zacząć rozpędzać.