Niemal równo wiek temu - 2 października 1907 roku - podniosła się kurtyna w gmachu teatru przy katowickim Rynku. Stadttheater in Kattowitz był sceną niemiecką, wystawiającą sztuki dramatyczne, opery i operetki. Stylizowaną, neoklasyczną bryłę budynku zaprojektował Carl Moritz, budowa zaś, jak na tego typu obiekt, trwała krótko; rozpoczęto ją w 1905 roku. Pierwsze polskie przedstawienie, w wykonaniu Teatru Plebiscytowego na Górny Śląsk, pojawiło się na tej scenie w 1920 roku. Była to "Zemsta" Aleksandra Fredry - z okazji jubileuszu 100-lecia teatru w Katowicach przypomina Henryka Wach-Malicka w Dzienniku Zachodnim.

Dwie sceny Dwa lata później, wraz z powrotem Katowic w granice Rzeczypospolitej, w budynku teatru działały już dwie sceny - polska i niemiecka, a od 1924 - wyłącznie Teatr Polski. Za datę graniczną jego powstania przyjęto 7 października 1922 roku, kiedy to odbyła się tu premiera "Królewskiego jedynaka" Lucjana Rydla. Kilka lat temu, właśnie "w okolicach" 7 października ustanowiono w Katowicach "urodziny Teatru Śląskiego", fetowane uroczystą premierą i okolicznościowymi imprezami. W roku 2007 będzie to "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego. Wybór autora i dramatu nie jest przypadkowy; stulecie istnienia gmachu zbiega się z obchodami setnej rocznicy śmierci wybitnego poety, dziś patrona naszej sceny. W1922 roku nie było jednak jeszcze "Śląskiego", a teatr nie miał patrona. Miał natomiast jasne założenia repertuarowe, wśród których dominowała twórczość polskich dramaturgów, z przewagą tematyki patriotycznej i społecznej. Pierwszym dyrektorem ze