W Teatrze "Wybrzeże" odbyła się 28 lutego studencka premiera "SNU" Feli­cji Kruszewskiej. Po spek­taklu znaczna część wido­wni wzięła udział w dys­kusji, którą prowadził znany teatrolog STANISŁAW MARCZAK-OBORSKI. Początek dyskusji zrodził pytanie o sens wystawia­nia tego rodzaju utworów dramatycznych. Zarysowa­ły się trzy stanowiska. PIERWSZE: "Sen" Kru­szewskiej da się odbierać jedynie jako zjawisko es­tetyczne. DRUGIE: pomimo faktu, iż dramat wyrósł z osobis­tych obsesji autorki i że odczuwamy wyraźne aluzje do lat dwudziestych nasze­go wieku (data powstania "Snu" - listopad 1925) - w gruncie rzeczy jest on ponadczasowy. TRZECIE stanowisko wyrażało całkowitą dezapro­batę dla tego rodzaju ut­worów. Twierdzono, że dramat jest infantylny i nud­ny. Jego wartość także w kategoriach poznawczych, zakwestionowano. W odpowiedzi na to pro­wadzący dyskusję słusznie stwierdził, że sam tekst rzeczywiście nie jest arcy­dziełem, lecz