Opowieść o miłości, szaleństwie i śmierci od zawsze stano­wi temat fascynujący. Teatr Studio w Warszawie wystawiając "Tryptyk" z muzyką Zygmunta {#os#1233}Koniecznego{/#} w inscenizacji pla­stycznej Franciszka {#os#7019}Starowieyskiego{/#} i reżyserii Mariusza {#os#6984}Or­skiego{/#} - zaprzepaścił szansę. Na część I "Tryptyku" skła­dają się poezje" Pierre'a Louysa powstałe w 1894 r. Są to poetyzowane opowiadania o miłości lesbijskiej. "Pieśni Bilitis" śpiewa, interpretuje Anna {#os#465}Chodakowska{/#}. Wraz z towarzyszeniem chóru opowia­da nam o doskonałym i sub­telnym a zarazem okrutnym świecie kobiet, świecie, w któ­rym rządzą pełne namiętności uczucia wzajemne. I mimo, iż reżyser ustatycznił aktorkę na scenie dając jej tylko mikro­fon, Chodakowska przebiła się przez ten błąd inscenizacyjny (nie jedyny zresztą) i po raz kolejny już prezentuje swój znakomity warsztat aktorki dramatycznej. Część II "Tryptyku" stanowi solowy p