Najpierw więźniowie pod okiem rewirowego porządkują sale, rozkładają dywan, ustawiają stół i krzesła. Potem policjant starannie sprawdza czy wszystko jest na swoim miejscu. Do uładzonej sali wkracza klika. Idą drobnym kroczkiem w poczuciu własnej godności i władzy, ramię w ramię, zwarci, jak stonoga, godni i tępi. Rozbierają się z palt. I nagle miękną, gną się, kłaniają - wchodzi szef. Zajmują miejsca Zaczynają posiedzenie. Posiedzenie zmienia się w "operatywkę". Zapada decyzja o podjęciu kroków i zabezpieczeniu działań. Rewizor Gogola jest bardzo smutną komedią o ludziach, którzy nie z wyboru, nie z woli obywateli, ale z wysokiego nakazu czy nadania, rządzą, kierują, kradną i wprowadzają bałagan. Sędzia zajmuje się polowaniami, oświatą kieruje dureń, zdrowiem i opieka społeczną łobuz i intrygant, pocztą szpicel, a wszyscy biorą łapówki. Ktoś ich wszystkich na tych miejscach postawił, ktoś dał niedouczkom prawo decydowania, ł