Wątek główny "Stendhala i S-ki" K. Choińskiego sprowadza się do tego, iż niejaki pan Ksztyk rozgłosił w pewnej mieścinie sensacyjną wiadomość jakoby w jego domu mieszkał swego czasu Stendhal, a co za tym idzie, ów Ksztyk poddaje projekt utworzenia muzeum pamiątek po wielkim pisarzu francuskim. Tym wzniosłym i chwalebnym zamierzeniom przyświeca zgoła inny cel, a mianowicie... naprawa wodociągu. Za sprawą mitu o Stendhalu robi się w miasteczku niemały szum, delegacje, telefony, prawdziwi i fałszywi dziennikarze itp. Pomysł ten nadaje się z pewnością na niezłą farsę, ale dla wypełnienia czasu 3-aktowej sztuki nie wystarcza. Dlatego też zapewne, autor postanawia, gwoli urozmaicenia i zapchania "dziur", wprowadzić wielowątkowość akcji aby przy okazji załatwić problem łapówkarstwa, nieuctwa, grafomaństwa, rozwodów, konfliktu rodzice a dzieci itd., itd. Nie koniec na tym, Choiński uważa, że jak w każdej "szanującej" się komedii tak i u niego m