Mea culpa! Z Aleksan­drem Fredrą jest - chwała Bogu - nieco inaczej niz mi się wydawało dwa lata temu podczas XIII Opolskich Konfrontacji Tea­tralnych, kiedy to po zapre­zentowaniu "Pana Jowialskiego" przez Teatr im. Stefana Jaracza z Łodzi, pisałem, iż "dziadek pachnie naftaliną" sugerując w ten sposób, że inscenizowanie komedii tego autora przypomina wyciąganie z szafy niemodnego fraka. Dzisiaj do tamtych krytycz­nych uwag muszę dopisać na­stępującą glosę: - Może ten frak jest nieco staroświecki, ale jak się go umiejętnie od­świeży i da do noszenia wła­ściwym osobom - to i teraz nie razi, a bywa, że pasuje jak ulał. Tak właśnie spisali się twórcy opolskiego przedsta­wienia komedii Aleksandra Fredry: "Mąż i żona". Dale­ko tu wprawdzie do pamiętnej znakomitej inscenizacji "Ślubów panieńskich" wyreżysero­wanych przez Andrzeja Ła­pickiego, świetnie zagranych między innymi przez Joannę Szczepkowską i Jana Engler­ta, a pokazanych i