Taki mógłby być tytuł spektaklu skomponowa­nego z "Powrotu pos­ła" Niemcewicza, "Dowodu wdzięczności narodu" Bo­gusławskiego i publicystyki oświeceniowej. ,,Rzecz o Ma­ju" to tytuł zniechęcający i nieadekwatny do zawartości, jest to bowiem rzecz o Polakach, skomponowana w kategorii uniwersum: jacy by­liśmy, jacy jesteśmy, i przez pewien - może nawet dłu­gi - czas będziemy. Wojciech Boratyński - au­tor scenariusza, reżyser i inscenizator - uniknął rzeczy najgorszej - okazjonalnej składanki mentorskiej. Ze­branej materii nadał żywą dramaturgię według prawideł teatralnych, dzięki czemu przedstawienie nie nuży, a ra­czej żywo wciąga widza w intrygę. Postaci zarysowane są klasycznie, intryga jest prze­wrotna, cała kompozycja w dobrym smaku. Oczyściwszy obie ramotki literackie z naleciałości gadulstwa, sce­narzysta wzbogacił je intelek­tualnie i historycznie. Resztę powierzył talentom i żarliwości w y k o n a w c ó w. Tu już nie mo�