Szanse na sukces są w tekście. Bo czyż nie najbardziej wiarygodnym miejscem jest dno, a najsilniej fascynującymi dla obserwatorów czyjeś próby od owego dna odbicia? Takim dnem jest na pewno życie Geno­wefy Szczur, bohaterki monodra­mu Andrzeja Lenartowskiego "WIELKI PIĄTEK, CZYLI KO­BIETA DEMON", zawartego w książce "Listy z grobów dziecin­nych". Rzecz jest wkomponowa­na w całość na zasadzie krótkie­go utworu scenicznego, napisane­go przez jednego z bohaterów - kierownika cmentarzy komunal­nych, mistrza ceremonii pogrze­bowych - Bolesława Pocieszkę. Jeśli to opowieść o życiu, które już u zarania napiętnowane zostaje tragicznym znamieniem, opowieść o człowieku, którego psychika, kształtowana w mrocz­nej epoce stalinizmu i deformowana przez demoralizującą ideo­logie, na zawsze już pozostaje chora. Donosicielstwo, prostytu­cja, dzieciobójstwo nie czynią mimo wszystko z bohaterki po­staci zdecydowanie negatywnej. Ta, zdawałoby się wynatur