W ostatecznym efekcie każdego programu telewizyjnego decydują dwa zasadnicze czynniki. Użyję tu porównania z dziedziny gastronomicznej: cóż z tego, że na stole znalazły się smakołyki, skoro podano je byle jak. Innymi słowy: ważna jest zarówno treść programu, jak i forma jego przyrządzenia, sposób, to jaki został on przekazany odbiorcom. Myślę tu nie tylko o zagadnieniu właściwego zakomponowania audycji, lecz również o stworzeniu odpowiedniego klimatu, na który nie bez wpływu pozostaje stopień emocjonalnego zaangażowania jej twórców. Najbardziej nawet atrakcyjne treści, zakomunikowane sucho, beznamiętnie, docierają do słuchacza w formie rozcieńczonej, nie potrafią go w pełni zainteresować ani przejąć. I odwrotnie: gorący sposób relacjonowania wywołuje równie gorącą reakcję, przemawia do wyobraźni widza, nie pozostawia go obojętnym. Służyć tu można m. in. przykładem "Monitora", Wszystkie właściwie jego programy zawierają treści