To zdarzyło się po raz pierwszy. Po raz pierwszy wyrażono wątpliwości, czy Jerzy {#os#1115}Jarocki{/#} właści­wie wystawił Różewicza. Stało się to z okazji pra­premiery tragikomedii "Na czworakach" w Teatrze Dramatycznym w War­szawie. Dotychczas Różewiczowskie realizacje Jarockiego przyjmowano z niekłamanym i w pełni usprawiedliwionym en­tuzjazmem. Tak było z "Wyszedł z domu", "Moją córeczką", "Starą kobietą". Mówiono o absolutnym słuchu Jarockiego na ut­wory Różewicza, już nie­mal odruchowo łączono nazwiska obu twórców. W programie przedsta­wienia "Na czworakach" napisał Jan Kłossowicz: "(Różewicz) Wierzy, że sztuka teatralna wcale nie musi być materiałem, "scenariuszem", pomysłem, żeby stać się godna współczesnej sce­ny. Może być od początku do końca pomyślana i opi­sana, a inscenizator może adekwatnie zrealizować w teatrze jego myśli. Ut­wierdza Różewicza w tym przekonaniu prawdo­podobnie także i to, że znalazł on