"Solaris. Wspomnienie z przyszłości" na motywach "Solaris" Stanisława Lema w reż. Klaudii Hartung-Wójciak w Teatrze Ochoty w Warszawie. Pisze Jagoda Hernik Spalińska w portalu Teatrologia.info.

Gdybym nie chodziła do teatru zawodowo i znalazła się na "Solaris. Wspomnienie z przyszłości" w Teatrze Ochoty w reżyserii Klaudii Hartung - Wójciak, jako na przykład wielbiciel twórczości Stanisława Lema, to miałabym wrażenie, że trafiłam na amatorską imprezę w domu kultury, a może nawet w czyimś dużym mieszkaniu, bo w domach kultury są zazwyczaj sceny, a tu aktorzy grają na podłodze. Na dodatek bym myślała, że trafiłam na tę imprezę cofając się w czasie. Ponieważ jednak zajmuję się teatrem zawodowo, więc rozumiem, że to "taka koncepcja". Załóżmy więc, że do teatru chodzą tylko ludzie rozpoznający koncepcje - wtedy przedstawienie się broni. Spektakl grany jest, jak wspomniałam, na podłodze, zastawionej sprzętami wyglądającymi "dziwnie" - jakby grupa nastolatków w latach 70. w PRL, postanowiła wystawić rozgrywającą się w kosmosie powieść fantastyczno-naukową Lema i szukała po znajomych odpowiednio nowoczesnych urzą