Nowojorska prapremiera "Naszego miasta" w 1938 roku (z autorem w roli głównej) zapoczątkowała światową sławę Thorntona Wildera jako dramaturga. Polska publiczność poznała znakomity moralitet amerykańskiego pisarza już w roku następnym dzięki inscenizacji Leona Schillera. Zaliczany obok Pirandella i Giraudoux do grona najprzedniejszych nowatorów dramatu, Wilder jest zarazem najbardziej reprezentatywnym przedstawicielem literatury amerykańskiej lat trzydziestych i pierwszego okresu powojennego. Niemałe zasługi w spopularyzowaniu u nas dorobku tego pisarza ma telewizja, która poza "Naszym miastem" prezentowała także "Idy marcowe", słynną powieść Wildera o Juliuszu Cezarze, a ostatnio napisany w 1931 roku "Długi obiad świąteczny". Sztuka ta nie sięga jednak miary dramatów najbardziej znaczących w twórczości Wildera. Jest zaledwie zapowiedzią, literacką próbą zmierzenia się z problematyką, dla której, dojrzały wyraz znalazł