Kiedy w roku 1841 Juliusz Sło­wacki szkicował "Fantazego" z najbliższego otoczenia, z mło­dzieńczych wspomnień czy literac­kich skojarzeń czerpiąc wzorce po­staci - nie używano terminu "sztuka teatralna". Pisywano tragedie i dra­maty, komedie i melodramaty... Nic zatem dziwnego, iż pośmiertni wy­dawcy przydali utworowi Słowackie­go określenie "dramat w 5 aktach". Wydaje się, iż Słowacki napisał po prostu sztukę współczesną czy­li to, o czym marzą nasze teatry, zamieszczając niezmiennie w planach repertuarowych notatkę: "polska sztuka współczesna - vacat"... Nic też dziwnego, iż za życia poety utwór nie ukazał się ani drukiem, ani też na scenie - można bowiem nie bez racji przypuszczać, iż mógłby stać się nie lada skandalem towarzyskim. Dla nikogo nie było tajemnicą, iż odrzucony adorator pięknej pani Bobrowej, Julek Słowacki, odmalo­wał jej romans ze swoim przyjacie­lem, Zygmuntem Krasińskim. Fantazy stara się o rękę Dianny R