Teoretyzujący przedstawiciele jednej ze szkółek w plastyce najnowszej skłon­ni są twierdzić niekiedy, że sam zamysł artystyczny twórcy jest już właściwym dokonaniem i że ów zamysł, w gruncie rzeczy, istotniejszy jest od "produktu". Gdyby tak było i gdyby chcieć przenieść taką myślową spekulację poza dziedzinę plastyki - "Burza" wrocławska Krysty­ny Skuszanki, dzieło w istocie pomyś­lane może najgłębiej, byłaby dziełem może najznakomitszym w dorobku czo­łowego artysty teatru. Niestety, mnie­mam, że tak nie jest, a nawet jestem tego zupełnie pewny. Sama Skuszanka wyznacza "Burzy" szczególne miejsce w swojej twórczo­ści; z jej wyznań własnych wynikałoby, że chce traktować to dzieło jak sumę doświadczeń i przemyśleń kilkuletniego bogatego okresu: "Po doświadczeniach "Jak wam się podoba" musiałam sięgnąć do "Snu srebrnego Salomei", od­wołać się do "Życia snem", sprawdzić "Życie snem" w "Fantazym", aby wró­cić do Szeksp