"Ucho, gardło, nóż" Verdany Rudan w reż. Krystyny Jandy z Teatru Polonia w Warszawie, gościnnie w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim. Pisze Katarzyna Wysocka w Gazecie Świętojańskiej.

Słów kilka o tym, jak Krystyna Janda po raz kolejny przyciągnęła tłumy i chwyciła za gardła, czyli Teatr Polonia w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim w odsłonie premierowej a bardzo nietypowej, kiedy zderzymy ją z codziennością pierwszej prywatnej - offowej? z Warszawy. Co jakiś czas zdarza się, że pewne teksty, najczęściej literackie, odciskają na nas piętno w sposób trwały i niezapomniany. Krystynie Jandzie wielokrotnie udawało się nie tylko stworzyć wielkie kreacje filmowe czy teatralne, okazywało się także, że potrafi wybierać na scenę teksty ważne. Piszę w dużym skrócie, pozostawiając malkontentom, krytykom, fanom urodzajne pole do zagospodarowania w temacie aktywności artystki. Absolutnym objawieniem dla mnie, prawie dziesięć lat po premierze w Warszawie, stał się monodram "Ucho, gardło, nóż", pokazany w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim w ramach spotkań z polskim teatrem. Pozostałe, "typowe" spektakle Teatru Polonia, przy tym właśnie,