Julian Krzyżanowski o Gabrieli Zapolskiej nie miał - z pewnością nie bez powodu - zbyt wysokiego mniemania (w tym kry­tycznym osądzie nie był zresztą odosobniony). Pisał o niej m.in.: "Zapolska miała tylko tempera­ment zawiedzionej i rozgoryczo­nej kobiety i na nim opierała swój stosunek do świata i lu­dzi. Nikła i prymitywna kultura umysłowa, zdobyta przez lektu­rę powieści brukowych i zna­jomość teatralnego repertuaru naturalistycznego, z którym ze­tknęła się bezpośrednio, próbu­jąc bez powodzenia kariery sce­nicznej w głośnym Teatrze Wol­nym Antoine'a w Paryżu, nie mogły łagodzić namiętnością na­tury gwałtownej, reagującej na zawody życiowe nienawiścią, do której Zapolska otwarcie się przyznawała. Łatwość pióra umożliwiała jej produkowanie ogromnych tomów pisanych byle jak, byle prędzej, a od objętości ich zależały honoraria. (...) Do­świadczenia paryskie, związane z próbą zrobienia kariery sce­nicznej, zakończy