(Próba opisu i zrozumienia przedstawienia "Balu w Operze" Juliana Tuwima w reżyserii Ryszarda {#os#1312}Majora{/#}) Próba dokonania zapisu teatralnego zdarzenia jest równoznaczna z pró­bą odszukania i ujawnienia tych treści, które w indywidualnym odbio­rze mogły się nie pojawić, które zginęły w natłoku innych sygnałów, bądź dotrzec do widza nie mogły, bo były "funkcjonalnie utajone". Poszukiwanie kompletu treści widowiska opiera się oczywiście na wierze poszukującego w to, iż widowisko jest takich treści nośnikiem i tylko ułomność jednostkowego odbioru i związane z nim emocje nie pozwoliły widzowi ogarnąć dzieła w całości. Wiara ta - sądzę - bardzo często może być błędną. Po prostu nie wszystkie elementy dzieła, które muszą zostać ujawnione w każdym zapisie, są autentycznymi nośnikami treści intelektualnych (te bowiem dają się zwerbalizować) a treści, emocjonalne, jakie nieść ze sobą mogą zespoły symboli czy znaków, są