Właśnie chciałam zacząć od zdania, że Adam {#os#835}Hanuszkiewicz{/#} przygotował współczesną inscenizację poematu Słowackiego "Beniowski". Ale w porę przypomniało mi się, jak to czołowy krytyk stołeczne­go dziennika przymiotni­kiem "współczesny" oce­nił prace reżyserskie Waj­dy ("Play-Strindberg") i Rene ("Juliusz Cesar"). Przed paroma miesiącami, recenzując Durrenmattowski "Play-Strindberg", podkreśliłam wirtuozerię Waj­dy. Teraz słyszę, że spektakl ten obejrzy publicz­ność włoska. Być może Włosi docenią, iż Wajda bardzo swobodnie odkry­wa, że Durrenmatt odkrył, co przykrył Strindberg. Tylko nie mogę pojąć, dla­czego naszą współczesność sprowadzamy do stylistycz­nych wygibasów. Natomiast spektakl "Be­niowskiego" jest współcze­sny dla polskiego widza przede wszystkim układem treści. Oryginalny tekst poematu - obok dziejów tytułowej postaci - zawie­ra cały szereg wypowiedzi odautorskich. Hanuszkiewicz utrzymał tę