Samotność wygnańca i tęsknota za ojczyzną wybrzmiewają tu nawet bardziej niż w Mickiewiczowskich "Sonetach" - o widowisku "Pielgrzym" Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca Mazowsze pisze Monika Odrobińska w tygodniku Idziemy.

Mickiewicz, Moniuszko, Mazowsze - ta marka mówi sama za siebie. Stanisław Moniuszko miał 36 lat, gdy umarł Adam Mickiewicz, którego podziwiał od młodości. Do jego tekstów napisał kilkanaście utworów, ale dopiero pod koniec życia zmierzył się z "Sonetami krymskimi". Jego kantata na podstawie poetyckiej relacji wieszcza z pobytu na Krymie posłużyła z kolei zespołowi Mazowsze, który w 200. rocznicę urodzin kompozytora nic chciał ograniczyć się do prostej inscenizacji jego dzieł. Widowisko "Pielgrzym" to i poezja, i śpiew, i - a jakże! - taniec. Jak podkreśla reżyser i scenarzysta Zbigniew Kułagowski, tytułowy pielgrzym Adam to trochę Mickiewicz, a trochę uosobienie Polaka-wygnańca tęskniącego za ojczyzną. Z rolą tą mierzy się aktor Igor Chmielnik, przywołując strofy "Sonetów", "Pana Tadeusza", liryków miłosnych, "Dziadów". Spektakl, rozpoczynający się balem u hrabiny, ukazuje możliwości Mazowsza w pełnej krasie. Jest barwnie, gromko,