Są dwa porządki czasu - opowiada w swym spektaklu Krystian {#os#1116}Lupa{/#}: mityczny czas marzenia, snu i choroby oraz czas historii. W "Damie z jednorożcem" reżyser olśniewa interpretacją faktów. W "Kuszeniu cichej Weroniki" jest zdumiewająco nieporadny w czytaniu marzeń. Pomysł złączenia motywów z "Hanny Wendling" {#au#890}Brocha{/#} z ułamkami "Kuszenia cichej Weroniki" {#au#796}Musila{/#} okazał się artystyczną omyłką. Przede wszystkim dlatego, że tekst Roberta Musila przy "Niezwykłych dziejach Erendiry" Marqueza czy choćby "Pannach z Wilka" Iwaszkiewicza jest literackim krętactwem, parodią egzorcyzmów albo też pseudofilozoficznym ględzeniem o seksie z golizną Ewy {#os#6201}Skibińskiej{/#} (Weronika) w tle. Na pewno nie jest to studium kobiecości. To odczuje po kwadransie nawet maturzysta. Musil tyle o kobietach wie, ile zje. Śledzika na przykład. Bo tę - zapewne "głębinową" i psychologiczną w intencji autora - freudowską demostrację żą