Już prawie pól wieku "Pigmalion" bawi widzów na całym niemal świecie. Komedia Shawa tłumaczona na dziesiątki języków, przenoszona na ekran, transponowana na komedię muzyczną zrobiła karierę błyskotliwą. Zasłużoną? - najprawdopodobniej. Widzowie przecież, niezależnie od wieku własnego i wieku w ja­kim przypadło im żyć, cenią so­bie humor, lubują się w histo­riach romantycznych. A to są dwa przednie atrybuty komedii Shawa. Można się oczywiście dziwić, że w okresie dość powszechnego za­absorbowania problemami techni­ki, której osiągnięcia rozbijają bariery ludzkiej wyobraźni - dzieciom nadal podoba się opowieść o królewskiej karierze Kopciusz­ka, a starsi ciągle z odcieniem wzruszenia śledzą losy awansu londyńskiej kwiaciarki. Widać - konfrontacje z rzeczywistością w sferze bajek i teatru nie zawsze odgrywają rolę zasadniczą. Okazu­je się zresztą, że chętnie ulega­my złudzeniom pozornym. Ale nade wszystko - warto bowiem p