Dla mnie trwał on pięć pracowitych tygodni. W nieocenionym warszawskim azylu, czyli w nagrzanej od majowych upałów mansardzie przy ul. Foksal, tłumaczyłem cykl opowiadań D. H. Lawrence'a (znanego starszym czytelnikom jako autor słynnego niegdyś "Kochanka Lady Chatterley"), a równocześnie starałem się, śledzić to, co ciekawsze w życiu artystycznym stolicy, a z czym brak czasu nie zawsze pozwolił mi się zapoznać osobiście, choć pewnym pokusom - o których niżej - nie potrafiłem się oprzeć. Zresztą fala upałów nie zachęcała do brania udziału w imprezach, funkcjonujących w zamkniętych i dusznych pomieszczeniach. Z tego punktu widzenia szatańskim niemal pomysłem było wystawienie przez Teatr "Studio" słynnej sztuki Petera Weissa pt. "Męczeństwo i śmierć Jean Paul Marata, przedstawione przez zespół aktorski przytułku w Charenton pod kierownictwem pana de Sade". Tytuł przydługi, ale była kiedyś moda na takie przydługie tytuły. Pamiętam tę s