W lipcu tego roku mija setna rocznica urodzin Janusza Korczaka, lekarza i pedagoga, pisarza i myśliciela, działacza społecznego, humanisty, wielkiego przyjaciela dzieci, którego bohaterska śmierć w obozie zagłady w Treblince okryła legendą. Na wniosek Polski UNESCO ogłosiło ten rok Rokiem Korczaka, a obchody na jego cześć trwają, na całym świecie.

W pisarskim dorobku Janusza Korczaka obok prac pedagogicznych o charakterze eseistycznym, oryginalnych powiastek, beletryzowanych szkiców psychologicznych, naturalistycznych powieści społecznych oraz dydaktycznych utworów dla dzieci, znalazła się również jedyna w swoim rodzaju groteskowo-metaforyczna sztuka "Senat szaleńców". Historia jej powstania i wystawienia sięga roku 1930, kiedy to Stefan Jaracz i Stanisława Perzanowska spotkali się z Januszem Korczakiem u Ireny Solskiej. Znakomity pedagog czytał im jedną ze swych bajek będącą fragmentem zamierzonej sztuki. Jaracz zainteresował się całością i gdy sztuka została ukończona do jej wystawienia przystąpił zespół młodego wówczas teatru Ateneum. "Humoreskę ponurą" postanowiono przygotować z rzetelnym rozeznaniem. Odbywały się liczne konsultacje z wybitnymi psychiatrami, aktorzy zwiedzali szpitale dla umysłowo chorych. W próbach żywy udział brał sam autor. "Senat szaleńców" po raz pierwszy zosta