"Sen" Felicji Kruszewskiej, z którym Teatr Wybrzeże przy­jechał na Panoramę Gdańską do Warszawy, jest ciekawost­ką literacko-teatralną. Historia teatru polskiego odnotowuje ważność prapremiery tej sztu­ki w roku 1927 w wileńskiej "Reducie" w reżyserii Edmun­da Wiercińskiego, przedstawienie, które stało się powodem rozłamu w zespole Osterwy. Wierciński powtórzył je w rok później w Teatrze Nowym w Poznaniu. Było to głośne wy­darzenie, choć nie spotkało się ze znaczniejszym powodzeniem u publiczności. Ekspresjonistyczna forma sztuki i przedsta­wienia szokowała nowością w owych czasach, a pod rozlicz­nymi symbolami i alegoriami można było doszukiwać się po­litycznych aktualiów. Sztuka napisana przed przewrotem ma­jowym Piłsudskiego pokazywa­ła nastrój zagrożenia ze stro­ny tajemniczych Czarnych Wojsk, które symbolizowały en­decję, wzywała bierne społe­czeństwo do czynu i obrony, odwoływała się do Księcia - choć po przewroc