1. Wrocław, prawe skrzydło nieczynnego od lat Dworca Świebodzkiego na Placu Orląt Lwowskich: nowa scena Teatru Polskiego po pożarze. W centrum prostokątnej sali - trójkąt, utworzony przez krawędzie dwóch sektorów krzeseł oraz przez środkowy odcinek scenicznego podium, niskiego jak stopień schodów i biegnącego przez całą długość pomieszczenia. Dokładnie pośrodku tego podium wysunięty kwadrat, wpisany we wspomniany trójkąt, tworzy centralne miejsce gry, proscenium wewnątrz widowni. Podium ograniczone jest z tyłu przez pięć wysokich łuków dawnego przejścia na peron, których rytm wzmaga symetrię całości, a architektoniczna biel kontrastuje z czernią tkaniny, okrywającej sceniczne deski; poszczególne łuki można zamykać wrotami na prowadnicach. Dodatkowa, wgłębna przestrzeń gry poza łukami przylega już bezpośrednio do oddzielonych taflami szyb kolejowych torów. Górą otaczają salę odsłonięte metalowe mosty i galerie. Nazwiska twórców o