Cóż to za świetne przed­stawienie: - "Sen nocy let­niej" {#au#136}Szekspira{/#} i {#os#6236}Swinarskie­go{/#} (no i tłumacza - {#os#29290}Gałczyń­skiego{/#}) w Starym Teatrze w Krakowie! Jaka przyjemność dla recenzenta nasycić taśmę w maszynie do pisania entu­zjazmem i wystukać na dwóch kartkach (na więcej nie ma miejsca) same zachwyty! I nie czepiać się takich czy in­nych spornych szczegółów, bo nieważne, skoro wynik całoś­ci jest znakomity. Nie widzia­łem dotąd tak wesołego, współczesnego, krwistego, iro­nicznego przedstawienia tej komedii, która zwykle w tea­trze zamienia się w fanta­styczną bajkę, dobrze, jeżeli utkaną z poetyckich uniesień miłosnych. I tu mamy miłość. A jakże! Miłość wyżywającą się we śnie, który właściwie jest rze­czywistością, stanem natural­nym przeciwstawionym świa­tu konwencji, zahamowań i ograniczeń. Miłość gwałtow­ną, zmienną, zmysłową i za­razem z wstydliwą dyskrecją manifest