Niewiele wiadomo o polskim epizodzie w tak licznych wojażach i przygodach Giovanniego Giacomo Casanovy - awanturnika i szalbierza, sławnego uwodziciela, który przebywał w Polsce na przełomie lat 1765/66, a więc w samych początkach panowania Stanisława Augusta, na kilka lat przed pierwszym rozbiorem. W Warszawie, dokąd przybył w celu niewyjaśnionym, via Petersburg, zawarł wiele znajomości, pojedynkował się z osławionym Ksawerym Branickim, w czym miała odegrać rolę stara znajoma Casanovy, primabalerina królewskiego baletu Anna Binetti, żona pierwszego tancerza, a zarazem kochanka Branickiego. Na kanwie tych nielicznych faktów Jerzy Żurek osnuł swą zgrabnie skomponowaną sztukę, o wybitnym zacięciu komediowym, posłużyły mu też one za pretekst do namotania wątku politycznego. Domniemana misja polityczna Casanovy, wymuszona na nim przez carską policję, przenika więc z wydarzeniami z życia osobistego. Casanova, którego zalety pióra znane są z jego pa