Dlaczego bezwzględni mężczyźni fascynują kobiety? Odpowiedzi na to pytanie poszukuje japoński dra­maturg Yukio Mishima. W jego sztuce "Markiza de Sade" w XVIII-wiecznym francuskim salonie pani de Montreuil (świetna rola Anny Dymnej) kobiety z paryskiej eli­ty rozmawiają o demonicznym libertynie. De Sade jest wciele­niem zła. Ale jego młoda żona (piękna kreacja Ewy Kaim), tytułowa bohaterka dramatu, jest mu bezgranicznie oddana. Spektakl wyreżyserowany przez Tadeusza Bradeckiego na Scenie Ka­meralnej Starego Teatru w Krakowie to rzecz o tajemniczym magnetyz­mie uczuć. Kobiety wahają się między potępieniem markiza i jego rozgrze­szającym uwielbieniem. Mistrzowsko zrealizowane przedstawienie, w czym niemałą zasługę ma także autorka sce­nografii Jagna Janicka, trzyma widza w napięciu. Psychologiczna gra prowo­kuje tak aktualne dziś pytania o grani­ce między dobrem i złem. A także o gra­nice wolności.