Dlaczego właściwie, Piotr Leśniak, bohater granej w Teatrze Domu Wojska Polskiego sztuki Macieja Słomczyńskiego, młodszy marynarz internowane­go przez czangkaiszekowców statku "Czerwona Róża" - nie kwapi się z podpisaniem prośby o azyl? Zda­wałoby się, że to on właśnie będzie pierwszy, który to zrobi. Pocho­dzenie społeczne: syn sanacyjnego oficera. Przynależność organizacyjna podczas okupacji: AK. Po wojnie - dwa lata więzienia śledczego, przez tzw. pomyłkę, co nie nat­chnęło go miłością do władzy ludowej. Wreszcie - uniemoż­liwienie studiów, do których miał zamiłowanie. Komunistów nie lubi. W treść artykułów pra­sowych, szkoleń i przemówień na akademiach nie wierzy. Mimo to sprawia zawód amerykańskiemu wywiadowi - i drętwiakom ufnym w niezawodną wiedzę dostarczoną przez ankiety. Motywy takiego po­stępowania - to bardzo skompli­kowana historia. Twierdzę to wbrew autorowi sztuki. Gdyby wierzyć uproszczonej wer­sji, podanej