Teatr Dramatyczny pod kierownictwem Leopolda Kielanowskiego wystawił w sali londyńskiego "Ogniska" sztukę Jerzego Pietrkiewicza, zdającą w dosadnym zarysie obraz polskiej wsi, a w jeszcze dosadniejszym rzucie obraz przedwojennej rzeczywistości polskiej. Znany dotąd raczej jako poeta liryczny Pietrkiewicz dowiódł swoim debiutem dramatycznym, że wiele wiedzy nazbierał o świecie wiejskim. w którym z racji swego pochodzenia jest mocno ukorzeniony. Ma w swej pamięci bogaty zasób ludzkich kształtów i żywych odruchów człowieka wsi. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że jego wieś dobrzyńska jest jakąś patriarchalną oazą, której nie tknął żywiołowy nurt ruchu ludowego i wiciowego. Jego chłopi, przeciwstawieni miejskiej "elicie", ujawniają same tylko tradycyjne wartości, nie manifestując tych sił, jakie bezsprzecznie narosły w nich chociażby w latach międzywojennej Polski. Fakt ten należy tłumaczyć artystycznym zamysłem autora, który swoje widzenie