Lustracja wciąż trwa, mogłoby się więc wydawać, że temat kolaboracji czy tajnej współpracy z komuni­styczną władzą jest nadal żywy. Że obok kwestii prawnopolitycznych i publicystycznych harców jest też miejsce na inną refleksję, taką, dla której miejscem mogłaby być litera­tura ze swoją nadwrażliwością, in­dywidualizmem, bogactwem środ­ków wyrazu, umiejętnością głębsze­go wejrzenia w ludzkie motywy i za­wiłości historii. Poza tym, kiedy za­proponowano mi przyjrzenie się sztuce Piotra {#os#13033}Kokocińskiego{/#} "Miś Kolabo", pomyślałam, że w końcu znam się na tym. Jeśli nie na telewizyjnym teatrze, to przynajmniej na temacie. Jakkolwiek by było, sama kiedyś szan­tażowana podpisałam lojalkę. A po­tem miałam trochę czasu na rozważe­nie wszystkich możliwych aspektów tej sytuacji. Nigdy na nikogo co prawda nie donosiłam, ale czy mogę dać głowę, że w żadnej sytuacji nie byłoby to możliwe? Dzięki temu wiem nie tylko t