Długa i skomplikowana jest lista ofiar księcia Gloucester walczącego o tron, a potem o jego utrzymanie. Prawie pokrywa się z listą postaci występujących w Ryszardzie III - sztuce Szekspira, którą w Teatrze Jaracza wystawił Grzegorz Wiśniewski. Giną więc zarówno niedobitki dynastii Lancastrów, jak i wyrzynana przez Ryszarda jego własna rodzina i zaufani sojusznicy. Jaki jest cel, do którego główny bohater dąży po trupach? Uczty i wesołe komedie, na które jednak nikt - nawet on - nie ma ochoty za taką cenę.

Wybierający się na ten spektakl powinni wcześniej poznać tekst, a najlepiej zrobić sobie schemat drzewa genealogicznego obu walczących w Wojnie Dwóch Róż rodów. Inaczej pogubi się w gmatwaninie postaci, tytułów i rodzinnych zależności. Zwłaszcza, że kilku aktorów gra po dwie role, a tekst sztuki został mocno skrócony, więc nie ma zbyt wiele czasu na orientowanie się, kto jest kim. Jedno jest pewne - tytułowy bohater, grany przez Marka Kałużyńskiego, wyrachowaniem i bezwzględnością pokonuje wszystkich swoich rzeczywistych i wyimaginowanych konkurentów. W finale ten wyścig o władzę okazuje się bezsensowną pogonią za znikającą fatamorganą. Spełnienia (spokoju) nigdy nie osiągniemy - prędzej zniszczymy wszystko wokół siebie i w sobie. Jest to o tyle ważne, że przecież Wiśniewski nie chce nam opowiadać o średniowiecznej Anglii. Motyw chorągiewek reklamujących sklep Emporio Armani, które otrzymuje publiczność, by powitać nowego króla,