"Ryszard III" jest ostatnią pozycją z cyklu kronik historycznych Szekspira, obejmujących prawie stulecie, a rozpoczętych historią życia króla Ryszarda II, przede wszystkim jego detronizacji, od której zaczęły się bratobójcze walki o tron angielski. Ryszard II został zdetronizowany w 1399 roku. Ryszard III zginął w bitwie pod Boswarth w roku 1485, a jego straszliwe rządy sprawiły, że na scenie angielskiego życia politycznego pozostał już tylko jeden pretendent do tronu, Henryk Tudor, w żyłach którego dzieci płynęła krew obu zwaśnionych rodów. Anglia miała przed sobą kilka wieków wspaniałego rozkwitu, którego nie zahamowały ani rzezie religijne za Henryka VIII i jego córek, ani pierwsza w świecie antyabsolutystyczna rewolucja, w której dał głowę król Karol I. Niektórzy współcześni historycy twierdzą, że Ryszard III, pokazany w tak straszliwym świetle przez Szekspira, był w gruncie rzeczy władcą wcale nie głupim i nie bardziej okrutnym