SCENA Teatru Wielkiego w Łodzi za­pełniła się rycerzami brabanckimi, królami i łabędziem, sądem bożym i czarami, legendą i mistyczną me­taforyką "Lohengrina" Wagnera. No­wa premiera świadczy o tym, że Te­atr Wielki w Łodzi, kierowany do­świadczoną ręką dr. Zygmunta Latoszewskiego, został postawiony na po­ziomie wzorowym pod niejednym względem. Opera łódzka uchwyciła europejski rytm pracy, premiery nastę­pują po sobie w rozsądnie bliskich odstępach czasu i są solidnie przygotowane. Repertuar stanowi prawdziwą, i starannie wybraną antologię dzieł, bez których nie można się obejść - Rossi­ni, Mozart, Wagner - ale nie brak tu też chwalebnego ryzyka lansowania nowych polskich oper. Jest tu świet­na atmosfera sali o akustyce sprzyja­jącej każdemu rodzajowi brzmienia, na słuchacza spływa spokój jeszcze przed podniesieniem batuty przez dyrygenta, atmosfera zaufania do sztuki Zygmunta Latoszewskiego. Zanim zabrzmi zachwycający wstęp do "