NIELICZNI szczęśliwcy, którym udało się przed dwoma laty w czasie wizyty w Polsce francuskiego teatru Vilara, zdobyć bilety na przedstawienie "Ruy Blas'a", wynie­śli z tego spektaklu niecodzienne, niezapomniane wprost wrażenie. Francuscy aktorzy wzbogacili nas wtedy o potężną sumę doznań este­tycznych, pozostawili w naszej pa­mięci tak trwały znak, że chyba wszyscy, którzy widzieli tę sztukę w teatrze Vilara, przymierzać teraz będą (choćby mimo woli) każdą no­wą inscenizację "Ruy Blas'a" do tamtego, najwyższego wzorca. Czym podbili wówczas Francuzi wszystkich prawdziwych miłośników teatru? Nie innowacjami formalny­mi, nie brakiem kurtyny ani skrótowością dekoracji. I nawet nie Ge­rardem Philipem w roli tytułowej. Sukces swój teatr Vilara zawdzię­czał przede wszystkich temu, że po­trafił zedrzeć z "Ruy Blas'a" paty­nę tradycji, wyzwolić go z uświęco­nej konwencji; że znalazł w utwo­rze Wiktora Hugo myśli i uczucia zdolne porus