"STARA kobieta wysia­duje" to jedna ze sztuk Tadeusza Róże­wicza, które mają dość skrom­ną biografię sceniczną. Po tę pozycję sięgali dotychczas tylko nieliczni reżyserzy - ci najbardziej z twórczością pi­sarza związani - a więc Je­rzy Jarocki, Kazimierz Braun, wreszcie - Helmut Kajzar. Jego inscenizacja sztuki "Sta­ra kobieta wysiaduje" zastała obecnie zaprezentowana w Teatrze Narodowym. KAJZAR pracował już nad tym tekstem za gra­nicą i wybrał odmienną niż poprzednicy koncepcję jego odczytania. Dla tego dramatu ma szczególne znaczenie wi­zualna strona inscenizacji. Kajzar rozegrał cały spektakl bez przerwy, bez zmiany de­koracji, na wielkiej, prawie pustej, jakby obnażonej sce­nie. Poza tym najbardziej zasta­nawiającą decyzją reżyserską było obsadzenie w roli Starej Kobiety Wojciecha Siemiona. Reżyser starał się w ten spo­sób podkreślić uniwersalny charakter tytułowej postaci i całego Różewiczowskiego utworu. Czy jednak te po