Dramat ten, rzadko u nas grywa­ny ze względu na swoje rozmiary, no i niesceniczność, którą zresztą autor sam w podtytule "Róży" pod­kreślił - wystawił Teatr Zagłębia z okazji tegorocznej "Śląskiej Wiosny Teatralnej". Oczywiście dokonano tu - według adaptacji, inscenizacji i reżyserii Tadeusza Pliszkiewicza - wielu skrótów oraz odpowiednich przystosowań, w sumie jednak wy­szedł z tego utwór dość zwarty. I mający wymowę przede wszystkim patriotyczną, zaznaczającą się wy­raźnie, mimo goryczy jaką Żeromski zaprawił swój dramat, będący przecież jakby rozrachunkiem z przy­czynami i powodami na skutek któ­rych rewolucja 1905 roku - przy­najmniej na gruncie zaboru rosyj­skiego - upadła. Jej też końcowa scena, śmierci Czarowica na szubie­nicy, a będąca wyraźną aluzją do śmierci Motwiłła-Mireckiego czy Okrzei, jest apoteozą walki i mę­czeństwa oraz ilustracją hasła "Gloria victis". "Chwała zwyciężonym" jest bowiem istotą "Ró