W dwudziestoleciu międzywojennym "RÓŻA" STEFANA ŻE­ROMSKIEGO była wysta­wiana na 12 scenach za­wodowych, w powojennym trzydziestoleciu natomiast tylko na sześciu. Przyczyn takiej właśnie proporcji jest wiele. O ile za sanacji sceniczne przypomina­nie rewolucyjnych treści "Róży" miała jeszcze war­tość żywego protestu, to dzisiaj są już one jedynie historią spraw ostatecznie załatwionych - Druga przyczyna, to "niesceniczność'" - jak to pod­kreślił sam autor - tego dramatu o rewolucji 1905 ro­ku, będącego par excellence dramatem do czytania. Śle­dzenie losów kilkudziesięciu postaci wymaga bowiem szczególnej uwagi, o którą często trudno podczas oglą­dania widowiska na scenie. Najnowszą w polskim tea­trze inscenizację "Róży" zaproponował Teatr Zagłębia w Sosnowcu, pragnąc uczcić 50 rocznicę śmierci autora i 70 rocznicę rewolucyjnego zrywu w 1905 roku mające­go bogatą historię właśnie w proletariackim, bohaterskim Zagłębiu Dąb