Wnuk chłopa pańszczyźnianego, skromny lekarz, artysta, który uważał, że "miarą talentu jest stopień niezadowolenia z samego siebie", klasyk światowej dramaturgii - Antoni Czechow za życia nierozpieszczany ani przez krytykę, ani przez publiczność. 29 stycznia przypada 150. rocznica jego urodzin.

Czechow był wnukiem chłopa pańszczyźnianego, synem drobnego sklepikarza. Urodził się w 1860 roku w Taganrogu, portowym mieście nad Morzem Azowskim. Po ukończeniu miejscowego gimnazjum, w roku 1879, wyjechał do Moskwy, gdzie studiował medycynę, a potem praktykował jako lekarz. Już w czasie studiów zaczął współpracować z moskiewskimi czasopismami. Karierę pisarską zaczął od humoresek. W latach 1883-1885 powstały m.in. opowiadania "Śmierć urzędnika", "Gruby i cienki", "Kameleon". Pierwszy dramat Czechowa powstał w latach 1880-1881, był to "Płatonow", który został odrzucony przez teatry. Prapremiera tego dramatu odbyła się dopiero w 1956 roku w Moskwie. Większa część utworów Czechowa powstała w czasie, gdy on sam zarabiał jako lekarz. Nowele, które w tym czasie pisał nie cieszyły się zainteresowaniem czytelników, a skomplikowane i trudne do adaptacji utwory sceniczne były konsekwentnie odrzucane przez teatry. Na scenie Czechow zadebiu