Nikt dotychczas nie stworzył w literaturze pary kochanków, która byłaby obdarzona takim urokiem prostoty i prawdy. Trudno poetyckim słowem, wyszukaną metaforą, tak wyrazić sprawy najprostsze i najbardziej powszechne, aby widz, chłonąc poezję, mógł jednocześnie odczuwać absolutną prawdziwość uczuć i konfliktów dziejących się lat temu kilkaset, lecz "wiecznych", bo powtarzalnych "na każdym miejscu i o każdej dobie" po wsze czasy ludzkości. Przywilej takiej twórczości dany jest tylko geniuszom, "Romea i Julię" - jak podaje większość źródeł - napisał Szekspir w r. 1595, natomiast na pewno wiadomo, że utwór wydrukowano w r. 1597. Czy kochankowie istnieli naprawdę? Prawdopodobnie tak. Już bowiem w r. 1535 powstała w Wenecji nowela o miłości i tragicznej śmierci dwojga młodych, pochodzących ze znakomitych a zwaśnionych rodów; podobne opowieści powtarzają się później w literaturach włoskiej i angielskiej. Być może Szekspir słyszał o ty