Motyw greckiego mitu o Pigmalionie - legendarnym królu Cypru, rzeźbiarzu, który zakochał się w stworzonym przez siebie posągu kobiety, znajdował w ciągu wieków wielorakie odzwierciedlenie w utworach literackich, muzyce i malarstwie. Chyba najsłynniejszym z nich jest sztuka dramatyczna "wielkiego kpiarza" - George'a Bernarda Shawa "Pigmalion" - napisana w 1912 r. Przez wiele lat autor odmawiał zezwolenia na jej opracowanie muzyczne. Jednemu z ubiegających się o nie odpisał: "Kategorycznie zabraniam takich nadużyć. Jeżeli "Pigmalion" ze swoją muzyką słów nie jest dobry dla twoich znajomych, to ich talent musi być doprawdy czymś nadzwyczajnym". Dopiero w 4 lata po śmierci Shawa, w 1954 roku, powstał, musical "My Fair Lady", do którego libretto i piosenki napisał Alan Jay Lerner, a muzyką Frederic Loewe. Znana to spółka autorska, której największym sukcesem stało się właśnie "My Fair Lady". Ten musical został oceniony jako najważniejszy, lub raczej je