EN

20.07.2015 Wersja do druku

Romana Agnel: Opowieści bosych Hindusów i staropolska zawadiackość

- Tańce staro­­polskie oparte są na gestach. Bardzo symbolicznych, nawet przerysowanych, wręcz zawadiackich. To gesty ciskania czapką o ziemię, podkręcania wąsa, rzucania się na kolana czy brania się pod boki. To niezwykle teatralne zachowania - mówi dyrektorka Cracovia Danza, o XVI Festiwalu Tańców Dworskich.

Tegoroczny motyw przewodni festiwalu brzmi "Groteska i komedia w tańcu dworskim". Taniec i teatr to połączenie nieoczywiste czy wręcz przeciwnie? - Łączenie teatru i baletu ma wielowiekową tradycję. Nie musimy wyważać dawno otwartych drzwi. Teatr tańca był nieodłącznym gościem europejskich dworów, choć dziś kojarzy się go raczej z tańcem współczesnym. Przecież wielki reformator baletu Francuz Jean-Georges Noverre nazywany był "Szekspirem tańca", a występujący na dworach artyści świetnie odnajdywali się zarówno w świecie teatru, jak i tańca. Dlatego tematem festiwalu są komedia i groteska - dwie formy teatralne, które świetnie sprawdzały się w balecie. Żeby o tym przypomnieć, stawiamy w tym roku na teatralną stronę tańca. Podajmy przykład z historii takiego połączenia tańca z teatrem. - Obie formy splotły się nierozerwalnie za sprawą gatunku comédie-ballet. Sztuka "Mieszczanin szlachcicem" Moliera z początku był baletem, w

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Opowieści bosych Hindusów i staropolska zawadiackość

Źródło:

Materiał nadesłany

Dziennik Polski nr 167

Autor:

Monika Jagiełło

Data:

20.07.2015

Festiwale