"Rodzina" Antoniego Słonimskiego w reż. Rafała Sisickiego w Teatrze im. Szaniawskiego w Płocku. Pisze Lena Szatkowska w Tygodniku Płockim.

W 1933 roku, kiedy odbyła się premiera "Rodziny", publiczność warszawska jeszcze się śmiała, choć los teatrów nie był do śmiechu. "Aktorzy cierpią głód, teatry wpadły w agonię, podczas gdy strugi złota płyną przez kasy rewii" - apelował Jaracz. Nie istniało Qui pro Quo, ale Fryderyk Jarosy ciągle bawił konferansjerką w Bandzie, a Zimińska w duecie z Dodkiem rozśmieszała w komedio-farsie muzycznej "Każdemu wolno kochać". Przy Stoliku w Ziemiańskiej siadali razem Broniewski, Wieniawa, Tuwim, Słonimski i słuchali tych samych anegdot. Sprawy bieżące stanowiły nie tylko temat rozmów i publicystyki Słonimskiego, także jego utworów kabaretowych i dramatycznych. Odniesienia do aktualnych wydarzeń wyraźnie też brzmią w płockiej inscenizacji "Rodziny17. Reżyser Rafał Sisicki pokazuje, że podziały i konflikty są częścią polskiej mentalności. Słonimski piszący dla inteligentnych odbiorców miał swoich entuzjastów, ale też nie brakowało mu