"Fedra" w reż. Macieja Prusa i "alpha Kryonia Xe" w choreogr. Jacka Przybyłowicza w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. Pisze Katarzyna K. Gardzina w Życiu Warszawy.

Cykl Terytoria w Operze Narodowej prezentujący utwory młodych kompozytorów okazuje się sukcesem. Po "Curlew River" Brittena oraz "Zapiskach tego, który zniknął" Janacka i Mykietyna, na scenie "Fedra/alpha Kryonia Xe". Rozpoczynająca wieczór "Fedra" - opera Dobromiły Jaskot jest kompozycją bardzo emocjonalną, choć emocje są w niej wyrażone za pomocą niezmiernie długich, toczących się ospale fraz. To jednak pozór, bo pod tą powierzchnią aż kipią uczucia zakochanej kobiety, od czasu do czasu wyrywające się na zewnątrz w postaci spazmatycznego oddechu i powtarzanych bez końca słów "chcę", "kocham", "nie"... Jaskot mówi, że użyła mitu Fedry, żony Tezeusza zakochanej w pasierbie, by rozprawić się z własnymi emocjami. Stąd cała opowieść nie jest mityczna, ale na wskroś osobista i współczesna. Może mówić o każdej kobiecie cierpiącej z samotności, miłości i pożądania. W półmroku Reżyser Maciej Prus opowiedział ją delikat