Premiera nieomal goni premierę i choć do tego czy owego można by się przyczepić, jedno jest najważniejsze: Teatr Dramatyczny odzyskuje dawną formę. To cieszy. Zbigniewowi Zapasiewiczowi udało się skupić wo­kół siebie grupę artystów, którzy wbrew wszystkim przeszkodom - a jest ich niemało - postanowili robić swoje. Tworzyć teatr na miarę ich ambicji, teatr po­trzebny widzom. Tylko tyle, a może aż tyle... czy to się uda - czas pokaże, ale jak do tej pory program sanacji Teatru Dramatycznego realizowany jest konsekwent­nie. Po wystawieniu adaptacji prozy Laclosa i jednego z najnowszych utworów dramaturgii radzieckiej, na sce­nę Teatru Dramatycznego w dwóch odsłonach wkro­czyła komedia. Hugh Leonard (ur. 1926 r.) - irlandzki pisarz śred­niego pokolenia ma w swoim dorobku ponad dwa­dzieścia utworów scenicznych różnej klasy. Jego twórczość obraca się w kręgu kilku tych samych spraw, jedną z nich jest "nowobogactwo". Temat bez dna dość zgrabni