Państwowy Teatr Dolnośląski wystąpił w ogólnopolskim festiwalu sztuk radzieckich z "Moskiewskim charakterem" Sofronowa w reżyserii Henryka Szletyńskiego.

Założenie samej sztuki omówimy na innym miejscu. Tu chciałbym poświecić parę słów na omówienie reżyserii i obsady wrocławskiego spektaklu. Sztuka Sofronowa ma charakter lekki i pogodny, pomimo wagi poruszanych zagadnień. Nasuwa to jednak niebezpieczeństwo albo uczynienia z niej nudnej piły deklamatorskiej przez wyeliminowanie do minimum pierwiastka komizmu, całej komediowej oprawy, albo też przerzucenie ciężaru gatunkowego na drugi biegun i zagubienie jej silnej treści ideologicznej. Henryk Szletyński poszedł drogą, pośrednią, starając się o konsekwentne zachowanie równowagi. Oprócz tego do atrakcyjności sztuki niewątpliwie przyczyni się zaakcentowanie konfliktów indywidualnych, nadmiernie uwypuklonych, co stało się jednak ze szkodą dla konfliktów zasadniczych, będących istotną osią sztuki. Przyczyniła się do tego po części wadliwa interpretacja głównej roli Potapowa (Feliks Żukowski). Potapow jest w pierwszym akcie nie zapalonym dyre