Z autobiografii ("Das Leben - verspielt" - Frankfurt am Main 1978) Ernsta Schroedera, wybitnego niemieckiego aktora i reżysera (m.in. głośnej "Operetki" Gombrowicza), publikujemy rozdział pt. "Rewolucjonista i clown". Schroeder wspomina swoją pracę z Konradem Swinarskim podczas realizacji przedstawień "Marat/Sade" Petera Weissa i "Pluskwy" Majakowskiego w Schillertheater w Berlinie Zachodnim. Tekst w przekładzie Barbary Swinarskiej.

W połowie lat sześćdziesiątych przybył do Berlina młody Polak, który natychmiast osiągnął spektakularny sukces i równie szybko zniknął - Konrad Swinarski. Przez krótki czas był wyrazicielem określonego rodzaju teatru i wkrótce stał się jego ofiarą, opuszczony przez dyrektorów teatrów, pozbawiony wsparcia krytyki. Swoją klęskę próbował przez wiele lat oszukiwać alkoholem. Potem zginął w katastrofie lotniczej. Osobowość Swinarskiego była pociągająca. Okoliczności, które spowodowały jego wzlot i upadek, wydają mi się warte zastanowienia. Jak wyglądała sytuacja dramaturgiczna wtedy, kiedy wkroczył w nią Swinarski? Już nie było głodu teatru. Ci, którzy robili teatr, byli tak samo syci, jak ci, którzy do teatru przychodzili. Kształtował się przerafinowany apetyt, który co najwyżej mógł być zaspokojony przez przesyconego odbiorcę. Ten apetyt wycelowany był - jakże mogło być inaczej - w kierunku tak artystycznych jak i polit