W księstwie Padovala grupa faszystów - wyznawców niejakiego Joachima Mieduwała, przygotowała przewrót. Przewodzi jej Cynga (nazywają go Józefem,) bardzo przystojny "lomo-am" (lomofam = l'homme aux femmes). Pomagają mu wszyscy: i sam książę Padoval de Grifuellhes, znudzony i szukający nowych rozrywek, i Pułkownik Manfred hrabia Giers, strzegący porządku stróż bezpieczeństwa publicznego, i znakomita kompozytorka - Róża van der Blaast, zafascynowana męskością Cyngi. Zwycięstwo "mieduwalczyków" nie oznacza wcale końca krajowych przemian: oto udający Grabarza, po to, by być blisko Cyngi, Józef Leon Girtak, przywódca ludzi w szpiczastych czapkach, ujawnia prawdziwe cele "rewolucjonistów", i kompromitując Cyngę i Giersa jednocześnie tak prowadzi tłum, by kolejny przewrót zapewnił triumf jego "bezimiennego dzieła". Napisane w roku 1921 "Bezimienne dzieło" jest więc sztuką o "podwójnej rewolucji". "Cztery akty dość przykrego koszmaru" - bo taki pod